здзіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. здзіраць — здзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзіра́ць гл. здзерці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ста́рыць ‘здзерці, надраць на тарцы’ (Ян.), старкава́ць ‘тс’ (Мат. Гом.). Да тарыць, таркаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zdrapać

зак. здзерці; сашкрэбці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odrzeć

зак. здзерці; аблупіць; абадраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сцара́пать сов., разг. садра́ць, здзе́рці, мног. паздзіра́ць; (счистить) саскрэ́бці, мног. пасаскраба́ць, пасаскрэ́бваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Здор ’нутраное свіное сала’. Рус. сдор (Даль), укр. здір ’тс’. Бязафіксны назоўнік з аблаўтам ад здзерці, здзіраць (гл. дзерці) ’тое, што здзіраецца’. Фасмер, 9, 586; Лекс. Палесся, 132–136.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. што. Калупаючы, драпаючы, здзерці што‑н. Скалупнуць балячку.

2. перан.; каго. Прымусіць пакінуць якое‑н. месца; прагнаць. Скалупнулі ў той верасень ненавіснага пана... Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schrámmen

1.

vt падра́паць, пара́ніць, здзе́рці (скуру)

2.

(sich) дра́цца, падра́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

садраць, здзерці

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)