привиде́ние ср. здань, -ні ж.; (призрак) прыві́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

при́зрак м. пры́від, -ду м.; (привидение) здань, род. зда́ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фанто́м

(фр. fantôme, ад гр. phantasme = прывід, здань)

1) прывід, здань;

2) мадэль цела або яго часткі ў натуральную велічыню, якая служыць наглядным дапаможнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

spectre [ˈspektə] n.

1. пагро́за, знак, прадве́сце;

the spectre of war пагро́за вайны́

2. здань, пры́від, фанто́м;

the spectre of Hamlet’s father здань ба́цькі Га́млета

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зда́нкі, ‑нак; адз. няма.

Разм. Тое, што і здань. Высокія таполі з мроку зданкамі ўстаюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абды́млены, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты куродымам, пачарнелы ад сажы. Абдымлены комін тырчыць, як вяха, Як здань, вызірае з імглы. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пужа́ка ’здань, прывід’ (ТС), пужайка ’вобарацень’: вуйдзе певень, а зойдзе пень (мазыр., Цыхун, вусн. паведамл.), пу́жално ’здань’ (ТС), пу́жалка ’пудзіла; здань прывід; застрашванне дзяцей’ (ТС). Ад пужаць ’палохаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Відань ’прывід, здань, праява’ (КТС, Я. Скрыган) — кантамінаванае новаўтварэнне ад відзець і здань.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патаро́ча, ‑ы, ж.

Уст. Абл. Здань, пудзіла. Цябе агорне полаг ночы, Ты смех пачуеш Патарочы, — Ці будзе водгук тваім думам? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанто́м, ‑а, м.

1. Кніжн. Прывід, здань.

2. Спец. Мадэль цела або яго часткі ў натуральную велічыню, якая служыць наглядным дапаможнікам.

[Фр. fantôme ад грэч. phantasma — прывід, здань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)