дэфларава́ць

‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэфлару́ю дэфлару́ем
2-я ас. дэфлару́еш дэфлару́еце
3-я ас. дэфлару́е дэфлару́юць
Прошлы час
м. дэфларава́ў дэфларава́лі
ж. дэфларава́ла
н. дэфларава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэфлару́й дэфлару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэфларава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

nótzüchtigen

неаддз. vt згва́лціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

изнаси́ловать сов.

1. згва́лціць, згвалтава́ць;

2. (принудить) прыму́сіць, заста́віць сі́лай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растли́ть сов.

1. (изнасиловать) згва́лціць;

2. перен. разбэ́сціць, мног. паразбэ́шчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ravish [ˈrævɪʃ] v. lit.

1. захапля́ць, зачаро́ўваць;

ravished by sweet musiс зачарава́ны цудо́ўнай му́зыкай

2. згва́лціць (жанчыну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ravish

[ˈrævɪʃ]

v.t.

1) сі́лай схапіць, вы́красьці, скра́сьці

2) згва́лціць

3) захапі́ць (заціка́віць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скры́ўдзіць, скрыўджу, скрыўдзіш, скрыўдзіць; зак., каго.

Разм. Тое, што і пакрыўдзіць. [Яначка:] — Скрыўдзіў нас бог: здароўе ў мяне адабраў, ёй вочы засланіў. Крапіва. — Нічога, пане, жывём памаленьку, — адказаў Марцін Краўчонак, — толькі вось пан скрыўдзіць надумаў... Чарот. // Згвалціць. Скрыўдзіць дзяўчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schänden

vt

1) зга́ньбіць, зганьбава́ць

2) знясла́віць

3) згва́лціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гвалтава́ць

1. разм. (здзекавацца, прымушаць) zwíngen* vt; j-m Gewált ántun*;

2. (згвалціць) vergewáltigen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zgwałcić

зак.

1. згвалціць, згвалтаваць;

2. уст. парушыць;

zgwałcić prawo — парушыць закон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)