перага́ніць

‘зганіць усіх, многіх, усё, многае’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перага́ню перага́нім
2-я ас. перага́ніш перага́ніце
3-я ас. перага́ніць перага́няць
Прошлы час
м. перага́ніў перага́нілі
ж. перага́ніла
н. перага́ніла
Загадны лад
2-я ас. перага́нь перага́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час перага́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сашпэ́ціць

‘зганіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сашпэ́чу сашпэ́цім
2-я ас. сашпэ́ціш сашпэ́ціце
3-я ас. сашпэ́ціць сашпэ́цяць
Прошлы час
м. сашпэ́ціў сашпэ́цілі
ж. сашпэ́ціла
н. сашпэ́ціла
Загадны лад
2-я ас. сашпэ́ць сашпэ́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час сашпэ́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

potępić

зак. асудзіць, зганіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абгавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго-што.

1. Усебакова абмеркаваць, разгледзець, выказваючы розныя думкі.

А. пытанне на сходзе.

2. Нядобразычліва ахарактарызаваць каго-н., падаць у адмоўным выглядзе; зганіць, абылгаць.

А. суседа.

|| незак. абгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абгаво́рванне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zganić

зак. зганіць; вылаяць; раскрытыкаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Ізгі́дзіць, ізгы́дыты ’зганіць, абгаварыць’ (брэсц., Нар. лексіка, 77). Ад гідкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Агу́дзіць ’асудзіць, абгаварыць, зганіць’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), агужываць ’тс’ (Нас.) да гудзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beflécken

vt

1) запля́каць, запля́міць

2) зга́ньбіць, зга́ніць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нязда́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто пазбаўлены здольнасцей да чаго‑н.; няўмека. Ніхто ім [майстрам] не скажа — няздары, Не зганіць іх рук, тапароў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разруга́ть сов., разг.

1. (кого) вы́лаяць, абла́яць;

2. (неодобрительно отозваться) абла́яць, зга́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)