зга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

Даць ганьбу каму-, чаму-н.

Суседка зганіла маю пакупку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зга́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зга́ню зга́нім
2-я ас. зга́ніш зга́ніце
3-я ас. зга́ніць зга́няць
Прошлы час
м. зга́ніў зга́нілі
ж. зга́ніла
н. зга́ніла
Загадны лад
2-я ас. зга́нь зга́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час зга́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зга́ніць сов., разг.

1. оха́ять, опоро́чить;

2. осуди́ть, дать плоху́ю оце́нку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зга́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Даць ганьбу каму‑, чаму‑н., дрэнна адазвацца аб кім‑, чым‑н. Аксіння Хвядосаўна зганіла амаль усё, што да яе прыходу нагатавала Раіса. Шамякін. Цімох ганарыўся ім, і быў гатоў біцца з тым, хто асмельваўся зганіць Чорана. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зга́ніць, зганьбава́ць, зга́ньбіць in Verrúf bríngen*; verléumden vt, mit Schánde bedécken; in Mísskredit bríngen* (дыскрэдытаваць); in bösen Léumund bríngen* die Éhre beflécken (запляміць гонар); verúnglimpfen vt (абгаварыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оха́ять сов., разг. зга́ніць, абгавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расха́ять сов., прост. зга́ніць, абгавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обха́ять сов., прост. зга́ніць, абгавары́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

call down

зга́ніць, нага́ніць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ашпэ́ціць, ашпэ́чываць ’зганіць, збрыдзіць’ (Нас.), ошпэтаты ’пераўзыйсці, абставіць’ (Клім.), ст.-бел. ошпетити ’зганіць’ з 1690 г. (Нас. гіст.), укр. ошпетити. Запазычана з польск. oszpecić ’зрабіць брыдкім, зганіць; забрудзіць’ ці cамастойна ўтворана ад шпэціць ’ганіць, псаваць, брыдзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)