nadmieniać

незак. кніжн. згадваць, адзначаць, заўважаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

erwähnen

vt (у)зга́дваць (пра каго-н., пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wspominać

незак.

1. згадваць; нагадваць;

2. узгадваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Менава́цьзгадваць’, ’называць паводле імені’, менава́цца ’называцца’ (Нас.), ст.-бел. меновати, мяновати, менити, мянити ’тс’ (XV ст.) запазычаны са ст.-польск. mianować, mienić ’тс’ (Жураўскі, SlOr, 10, 1961, 40; Булыка, Лекс. запазыч., 130; Свяжынскі, БЛ, 7, 1975, 48). Сюды ж ме́нка ’згадка, упамінанне’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cite

[saɪt]

v.

1) цытава́ць

2) спасыла́цца, падава́ць як пры́клад

3) пахва́льна зга́дваць

4) выкліка́ць у суд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

note2 [nəʊt] v.

1. заўважа́ць, звярта́ць ува́гу;

Note how to do it. Глядзіце, як гэта робіцца.

2. упаміна́ць, зга́дваць; адзнача́ць; заўважа́ць

note down [ˌnəʊtˈdaʊn] phr. v. запі́сваць, занато́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

За́быль ’у дастатку’ (Касп.). Рус. за́быль ’праўда, сапраўды; тое, што забываецца’. Бел. дыял. значэнне можа быць выведзена ад рус. ’такая колькасць, што не трэба згадваць’. Тады ад забыць (гл.) з суфіксам ‑ль, як гніль ад гніць, відаль ад відаць; суфікс у бел. мове, па сведчанню Сцяцко (Афікс. наз.) — віц., маг. Сувязь з зоб, зобка ’кош’ малаверагодная, таму што патрабуе складанага тлумачэння націскнога а замест о. Іначай: за + быль. Гл. адзабаль; ESSJ SG, 2, 752.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мні́цельны ’недаверлівы, беспрычынна падазроны’ (ТСБМ). Да рус. мнительный ’тс’, якое з рус. мнить, ст.-рус. мьнѣти, ст.-слав. мьнѣти і г. д. Прасл. mьněti, роднаснае да літ. minė́ti ’ўспамінаць’, ст.-прус. minisnan ’памяць’, ст.-інд. mányatē, manutḗ ’думае’, ст.-грэч. μέμονα, лац. meminī ’ўспамінаю’. Ст.-слав. мѣнитизгадваць, успамінаць’, славен. méniti, ст.-чэш. mieniti, польск. mienić, аднак, з’яўляюцца роднаснымі да ст.-в.-ням., с.-в.-ням. meinen ’думаць, меркаваць’ (Фасмер, 2, 633).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mention2 [ˈmenʃn] v. успаміна́ць, зга́дваць;

it’s worth mentioning ва́рта сказа́ць;

mentioned above аб чым ішла́ гаво́рка вышэ́й

not to mention не гаво́рачы/не ка́жучы ўжо пра;

don’t mention it infml калі́ ла́ска (у адказ на падзяку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

napomykać

незак. o kim/czym; o co згадваць пра каго/што; кранацца чаго; намякаць пра каго/што (на каго/што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)