зву́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утачы́ць¹, утачу́, уто́чыш, уто́чыць; уто́чаны; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

|| незак. уто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уто́чка, -і, ДМ -чцы, ж. і уто́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надву́зіць

‘не цалкам звузіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надву́жу надву́зім
2-я ас. надву́зіш надву́зіце
3-я ас. надву́зіць надву́зяць
Прошлы час
м. надву́зіў надву́зілі
ж. надву́зіла
н. надву́зіла
Загадны лад
2-я ас. надву́зь надву́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час надву́зіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ścieśnić

зак. звузіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., каго-што.

Паставіць у пэўныя рамкі, межы; звузіць чыю-н. сферу дзейнасці.

А. дакладчыка рэгламентам.

А. права ўвозу.

|| незак. абмяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмежава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заву́зіць, ‑вужу, ‑вузіш, ‑вузіць; зак., што.

Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць. Завузіць сукенку ў таліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зву́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звужваць — звузіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. звужвацца — звузіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwęzić

зак. звузіць;

zwęzić о dwa centymetry — звузіць на два сантыметры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zacieśnić

зак.

1. звузіць;

2. умацаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

утачы́ць ​1, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

утачы́ць ​2, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі. Утачыць клін у рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)