пастухо́ў, ‑ова.

Які належыць пастуху. Дзіўна .. гучала звонка-пявучая пастухова труба ў халодным зімовым змроку. Зарэцкі. Юрка па-гаспадарску крочыць па вуліцы і раз за разам звонка страляе пастуховай пугай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clearly [ˈklɪəli] adv. я́сна; выра́зна; гу́чна, зво́нка; зразуме́ла;

see clearly ба́чыць выра́зна;

sing clearly спява́ць зво́нка;

speak clearly гавары́ць выра́зна;

state one’s facts clearly я́сна вы́класці фа́кты;

understand clearly я́сна разуме́ць

2. безумо́ўна; вядо́ма; зразуме́ла; бясспрэ́чна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

званко́вы I (служащий для устройства звонка) звонко́вый

званко́вы II карт. бубно́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзі́мак, ‑мку, м.

Веснавы замаразак. А ўжо нават сам дрыготкі адзімак Вяшчуе звонка: — Ідзе вясна! Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шамце́ць, ‑мчу, ‑мціш, ‑мціць; незак.

Разм. Тое, што і шамацець. Шамцяць жыты неяк ціха-звонка. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звано́к, -нка́ м.

1. (прибор для звуковых сигналов) звоно́к, колоко́льчик;

2. (звуковой сигнал) звоно́к;

3. бот. см. звано́чак 2;

◊ ад ~нка́ да ~нка́ — от звонка́ до звонка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

voice​2 [vɔɪs] v.

1. выража́ць (словамі), выка́зваць;

voice opinions or doubts выка́зваць ду́мкі або́ сумне́нні

2. ling. азванча́ць, вымаўля́ць зво́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абамле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў прытомнасць. // Анямелы, здранцвелы. Абамлелы ад страху. □ Гуслі строіць [гусляр] свае, — струны звонка звіняць, Жменяй водзіць па іх абамлелай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, чым акаваны які‑н. прадмет. Жалезная акоўка прыклада звонка ляснула, і адразу на боты пырснула кроў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпако́ўніца, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і шпакоўня. Ля шпакоўніцы на арабіне, звонка славячы родны дом, шпак, сярэбраны ад павуціння, як вясной, трапеча крылом. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)