зво́нка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
зво́нка званчэ́й найзванчэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Зво́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Зво́нка
Р. Зво́нкі
Д. Зво́нцы
В. Зво́нку
Т. Зво́нкай
Зво́нкаю
М. Зво́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зво́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зво́нка зво́нкі
Р. зво́нкі зво́нак
Д. зво́нцы зво́нкам
В. зво́нку зво́нкі
Т. зво́нкай
зво́нкаю		 зво́нкамі
М. зво́нцы зво́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зво́нка I нареч. зво́нко; зву́чно

зво́нка II сущ., ж., карт., см. зво́нкі II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́нка прысл klángvoll, tónreich; wóhlklingend, wóhllautend (мілагучна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зво́нкі², -аў, адз. зво́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Картачная масць, якая абазначаецца чырвонымі ромбікамі.

|| прым. званко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́нко нареч. зво́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звучно нареч. гу́чна; зво́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́бны​I мн., карт. зво́нкі, ед. зво́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

donośnie

звонка, гучна, голасна, моцна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)