папазва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго.

Разм. Зваць, клікаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звать несов.

1. (призывать) зваць, клі́каць, гука́ць; (приглашать) запраша́ць, прасі́ць;

2. (именовать) зваць;

◊

помина́й как зва́ли то́лькі яго́ і ба́чылі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мани́ть несов.

1. (звать) клі́каць, зваць;

2. перен. ва́біць, прыця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́цца несов.

1. называ́ться, зва́ться; прозыва́ться;

2. страд. призыва́ться; называ́ться; оклика́ться; см. зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zwać

незак.

1. зваць; клікаць;

2. называць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ачужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Страціць сувязь з блізкімі, знаёмымі, стаць чужым. — От, братка, — кажа сястра, — ты ўжо нават пазабываўся, як што і зваць, ты ўжо зусім ачужэў. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адо́зва (Гарэц.), укр. відозва да зваць (гл.). Словаўтварэнне як у перамога.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клікаць, гукаць, зваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

◎ Празы́вы ’мянушкі’ (шальч., в.-дзв., астрав., Сл. ПЗБ). Ад празываць, прызываць (< зваць) ’даваць мянушку’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кли́кать несов., разг.

1. (кричать) крыча́ць;

2. (громко звать) клі́каць, гука́ць;

3. (называть) клі́каць, зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)