зва́льваць гл. зваліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазва́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Зваліць, паваліць усіх, многіх ці ўсё, многае або спілаваць, ссячы ўсё, многае.

Вецер пазвальваў слупы.

П. сосны.

2. каго-што. Скінуць адкуль-н. усё, многае або ўсіх, многіх.

Ты там не пазвальвай дзяцей з печы.

3. што. Неакуратна зваліць, скідаць усё, многае.

П. рэчы ў кучу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проваля́ть сов.

1. (обработать валянием) звалі́ць;

проваля́ть во́йлок звалі́ць ля́мец;

2. (валять некоторое время) правалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bowl down

зьбі́ць, звалі́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зваліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пялё́хнуць

‘утварыць плёскат; разліць што-небудзь; зліць, зваліць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пялё́хну пялё́хнем
2-я ас. пялё́хнеш пялё́хнеце
3-я ас. пялё́хне пялё́хнуць
Прошлы час
м. пялё́хнуў пялё́хнулі
ж. пялё́хнула
н. пялё́хнула
Загадны лад
2-я ас. пялё́хні пялё́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пялё́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́лены I в разн. знач. сва́ленный; сбро́шенный; опроки́нутый; своро́ченный; накренённый; сражённый; см. звалі́ць I

зва́лены II сва́лянный, ука́танный; см. звалі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальваць — зваліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwalić

зак. зваліць; скінуць;

zwalić na kupę — зваліць у кучу;

zwalić drzewo — зваліць дрэва;

zwalić z nóg — зваліць (збіць) з ног;

zwalić na kogo winę — зваліць на каго віну

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зры́нуць, -ну, -неш, -не; зрынь; -нуты; зак., каго-што (разм.).

1. Скінуць, зваліць уніз.

Вецер зрынуў гняздо з дрэва.

2. перан. Звергнуць, пазбавіць улады.

З. цара.

|| незак. зрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)