Savior

[ˈseɪvjər]

n.

звыча́йна the SaviorЗба́ўца, Ісу́с Хрысто́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

savior

[ˈseɪvjər]

n.

збавіцель -я, зба́ўца -ы, выратава́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ратава́льнік м. Rtter m -s, -, Errtter m -s, -, Erlöser m -s, - (збаўца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

redeemer

[rɪˈdi:mər]

n.

1) зба́ўцаm.

2) Redeemer — Ісус Хрысто́с, Спас -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

salvation

[sælˈveɪʃən]

n.

1) збаве́ньне, збаўле́ньне, вы́ратаваньне n.

2) зба́ўца -ы, збаві́цель -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Mttler

m -s, -

1) пасрэ́днік

2) тк. sg Зба́ўца, Збаві́цель (пра Хрыста)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

opatrznościowy :

mąż opatrznościowy кніжн. пасланец неба (лёсу); прызначаны вышэйшай сілай; збаўца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спас м. рэл.

1. (Збаўца) Erlöser m -s, Hiland m -(e)s;

2. (свята) Спас Heilandsfest n -es, -e, Spas m; разм. рэл. гл. тс. Праабражэнне Гасподняе

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ра́йца ’дарадца, дарадчык’ (Бяльк., Нас.), сюды ж ра́йчы ’тс’ (Нас.), ст.-бел. раица побач з радца ’правіцель, кіраўнік’ (Сл. Скар.), ’член рады’ (Ст.-бел. лексікон). Ст.-бел. формы адзначаюцца з XV ст. і лічацца запазычанымі са ст.-польск. radca, rajca (Булыка, Запазыч., 273; Брукнер, 452). Паводле Карскага (2–3, 32) ст.-бел. раица з *радьца. Сцяцко (Афікс. наз., 74) сучаснае райца выводзіць ад раіць (гл.), паралельна з радзіць > (да)‑радца, паводле старажытнай, зараз непрадуктыўнай мадэлі тыпу збаўца, выхаваўца, забойца, прапойца, у тым ліку і старое аддзеяслоўнае ўтварэнне райчы. Борысь (509) тлумачыць адпаведныя польскія формы распадабненнем radźca > *raćca > rajca, як польск. *oćciec > ojciec. Важна, што як у ст.-бел., так і ст.-польск. помніках назіралася паралельнае выкарыстанне дзвюх форм: райца/радца, rajca/radźca, а іх з’яўленне ў старажытных тэкстах адносіцца да аднаго перыяду, што дае падставы лічыць іх супольным дзяржаўна-палітычным тэрмінам. Да рада, раіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)