zawczasu

заўчасна; загадзя; своечасова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abort [əˈbɔ:t] v.

1. дача́сна пазбаўля́цца ад цяжа́рнасці

2. заўча́сна нарадзі́ць

3. пацярпе́ць няўда́чу (пра план, праект і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скі́нуць ‘зваліць, саштурхнуць уніз’, ‘зняць, распрануць’, ‘заўчасна нарадзіць’, ‘зняць з пасады’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.). Гл. кінуць, кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зрані́ць, зро́нівацьзаўчасна нарадзіць нежывое дзіця’ (Нас.). Рус. валаг. изроня́ть ’страціць’, вяцк. изрони́ть ’пражыць у бядзе’, укр. зрони́ти ’не ўтрымаць, упусціць’, ’сказаць’, польск. zronić ’упусціць’, ’нарадзіць заўчасна’, чэш. zroniti ’змачыць (слязьмі, потам)’, славац. zroniť ’скінуць уніз, забіць’, в.-луж. zronić ’упусціць’, н.-луж. zroniś ’упусціць, рассыпаць’, серб.-харв. изро̀нити ’выйсці з-пад вады на паверхню’, ’выйсці на свет’, ’узнікнуць’, ’праліць, прасыпаць’, балг. изо̀нвам (се) ’крышу́ на дробныя часцінкі’, ’падаю (пра лісце, пот, зерне, слёзы)’, макед. изрони ’тс’. Ст.-рус. изронити ’дазволіць упасці, утраціць’ (XII ст.). Прасл. jьz‑ron‑i‑ti верагодна, мела значэнне ’ўпусціць, праліць, прасыпаць’, якое развілося ў бел., польск. да значэння ’нарадзіць заўчасна’ (аналагічнае развіццё ў выкінуць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зве́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Сілай пазбавіць улады, скінуць; знішчыць, спыніць існаванне чаго-н. (высок.).

З. цара.

З. самадзяржаўе.

2. каго і без дап. Нарадзіць заўчасна (пра жывёл; разм.).

Карова звергла.

|| незак. звярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. звяржэ́нне, -я, н. (да 1 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zitig

1.

a

1) ра́нні

2) своечасо́вы

3) спе́лы

2.

adv своечасо́ва; за́гадзя, ра́на, заўча́сна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

untimely

[ʌnˈtaɪmli]

1.

adj.

несвоечасо́вы, перадча́сны, заўча́сны

2.

adv.

несвоечасо́ва, перадча́сна, заўча́сна

His death came untimely at 32 — Яго́ная сьмерць прыйшла́ перадча́сна ў тры́ццаць два гады́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зле́гчы, злягу, зляжаш, зляжа; пр. злёг, злегла і злягла, злегла і злягло; зак.

1. Захварэўшы, надоўга легчы ў пасцель. Іван Пракопавіч злёг: цела як разбітае, агнём гарыць галава. Навуменка. — Злёг стары, — сумна паківаў галавой Іван Іванавіч. — Можа, прастудзіўся, а мо гады вінаваты... Даніленка. // Разм. Загінуць у баі. Тысячы галоў зляглі ў крывавай бучы. Колас. [Завішнюк] доўга думаў пра тых, хто рана, заўчасна, злёг у лясной зямлі... Пташнікаў.

2. Прыгнуцца да зямлі, палегчы (пра злакавыя расліны, травы і пад.). Жыта злягло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beforehand

[bɪˈfɔrhænd]

adv., adj.

за́гадзя, напе́рад; заўча́сна, зара́на, ранава́та

Are you not a little beforehand with this request for payment? — Ці вы не зара́на дамага́ецеся гэ́тае пла́ты?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

abortive

[əˈbɔrtɪv]

1.

adj.

1) заўча́сны

2) няўда́лы; безвыніко́вы, бясплённы

abortive effort — дарэ́мныя намага́ньні

3) заўча́сна наро́джаны

4) Biol. недаразьві́ты, зача́ткавы

2.

n.

сро́дак, які́ выкліка́е спаро́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)