Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
burrow
[ˈbɜ:roʊ]1.
n.
нара́f.
2.
v.
1) капа́ць, рыць нару́
2) зарыва́цца
to burrow under the blankets — зары́цца пад ко́ўдры
3) жыць у нары́
4) хава́цца, зако́пвацца, зашыва́цца
5) капа́цца, ры́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ты́шчыцца разм. ‘пралазіць, прабірацца з цяжкасцю; лезці куды-небудзь’ (ТСБМ, Шат.; лаг., Гіл.), ‘хавацца, залазіць у шчыліну, у дзірку; зашывацца’ (маладз., Янк. Мат., Варл.), ты́шчыць ‘соваць’ (Шат.), ‘рыць, успорваць зямлю’: svińnia tyščuć łoh (Варл.). Няясна. Мажліва, адзіны захаваны ў сучасных славянскіх мовах адпаведнік ст.-слав.тъщати сѧ ‘спяшацца, імкнуцца, старацца, сіліцца’, паколькі старое рус.тщи́ться ‘тс’, ст.-серб.таштати се ‘тс’ лічацца запазычаннямі праз царкоўнаславянскую мову (ESJSt, 17, 1007), як і ст.-бел.тщитися ‘старацца’, адзначанае выключна ў рэлігійных тэкстах (ГСБМ). Магчыма, што захаванню архаізма ў абмежаваным арэале садзейнічалі фармальна і семантычна блізкія літ.kýščioti ‘соваць, усоўваць, запіхваць’, зваротнае kìštis ‘умешвацца’ няяснага паходжання (Смачынскі, 292).