фо́ртачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да форткі. Фортачная зашчапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hasp [hɑ:sp] n. за́саўка; кручо́к; кля́мка; за́шчапка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

затво́рка обл. за́саўка, -кі ж., за́шчапка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaszczepka

ж. зашчапка, зашчэпка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clothes pin

за́шчапка для бялі́зны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карабі́н​II м (зашчапка) Karabínerhaken m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Ла́ніца, ланыця ’зашчапка, яі^ая рэгулюе становішча ствала паляўнічай стрэльбы — гарызантальнае ці з надломам’ (Сіг.). Няясна. Магчыма, роднаснае з ланок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

latch​1 [lætʃ] n.

1. за́саўка, за́шчапка; запо́р; кля́мка

2. амерыка́нскі замо́к

♦

on the latch BrE на за́саўцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hasp

[hæsp]

1.

n.

за́шчапка, зашчэ́пка, кля́мка f.

2.

v.t.

зашчапля́ць, зашчапі́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карабі́н ​1, ‑а, м.

1. Баявая вінтоўка з пакарочаным ствалом. Сержант ускінуў угару карабін, умомант прыцэліўся і стрэліў. Чорны.

2. Паляўнічая вінтоўка, з якой палююць на буйнога звера.

[Фр. carabine.]

карабі́н ​2, ‑а, м.

Спружыновая зашчапка ў ланцужках, лейцах і пад., якая адкрываецца ўнутр.

[Фр. carabine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)