zerlésen

* vt зачыта́ць да дзі́рак (кнігу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зачыта́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зачытаць.

2. у знач. прым. Зацяганы, пашарпаны (звычайна пра кнігу, газету і пад.). Зачытаная кніга. Зачытаная газета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чытаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Даведацца пра што‑н. з прачытанага. Вычытаць навіну. □ Дзесьці я вычытаў, што людзей заўсёды аб’ядноўвае тое аднолькавае, што ў іх на душы. Карпюк. [Міхалючок:] — Тут пра што хочаце вычытаеце. Чорны. // Прачытаць уголас для агульнага ведама; зачытаць. Дырэктар школы абвясціў вечар адкрытым, вычытаў па спісе, каму ў прэзідыум. Сабаленка.

2. Чытаючы, зверыць, выправіць тэкст. Вычытаць рукапіс, гранкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odczytać

зак.

1. прачытаць, зачытаць;

odczytać protokoł — прачытаць пратакол;

2. разабраць;

odczytać hieroglify — расшыфраваць іерогліфы;

odczytać niewyraźne pismo — разабраць неразборлівы (нечытэльны, невыразны) почырк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)