зачыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Прачытаць уголас для ўсеагульнага апавяшчэння.

З. пастанову.

2. Прывесці ў неахайны выгляд працяглым або нядбайным карыстаннем (пра кнігу, газету і пад.; разм.).

3. Узяўшы для чытання, не вярнуць (разм.).

З. кнігу.

|| незак. зачы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зачыта́ю зачыта́ем
2-я ас. зачыта́еш зачыта́еце
3-я ас. зачыта́е зачыта́юць
Прошлы час
м. зачыта́ў зачыта́лі
ж. зачыта́ла
н. зачыта́ла
Загадны лад
2-я ас. зачыта́й зачыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зачыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачыта́ць сов., в разн. знач. зачита́ть;

з. пастано́ву — зачита́ть постановле́ние;

з. кні́жку — зачита́ть кни́жку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прачытаць уголас, апавясціць сходу, пасяджэнню і пад. Зачытаць пісьмо. Зачытаць пастанову.

2. Разм. Прывесці ў неахайны выгляд працяглым або нядбайным карыстаннем (пра кнігу, газету і г. д.). Зачытаць кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачита́ть сов., в разн. знач. зачыта́ць;

зачита́ть прика́з зачыта́ць зага́д;

зачита́ть чужу́ю кни́гу зачыта́ць чужу́ю кні́жку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачытваць — зачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачыта́ны в разн. знач. зачи́танный; см. зачыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачы́тваць несов., в разн. знач. зачи́тывать; см. зачыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачыта́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зачытаць.

2. у знач. прым. Зацяганы, пашарпаны (звычайна пра кнігу, газету і пад.). Зачытаная кніга. Зачытаная газета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)