Verbum

задра́іць, -а́ю, -а́іш, -а́іць; -а́ены; зак., што (спец.).

Наглуха зачыніць.

З. люкі.

|| незак. задра́йваць, -аю, -аеш, -ае.

зашчо́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., што.

Замкнуць, зачыніць, шчоўкнуўшы запорам.

|| незак. зашчо́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.

прычыні́ць², -ыню́, -ы́ніш, -ы́ніць; -ы́нены; зак., што.

Зачыніць няпоўнасцю, няшчыльна.

П. дзверцы.

|| незак. прычыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

пазамыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Замкнуць, зачыніць на ключ усё, многае ці ўсіх, многіх.

П. шуфляды.

пазасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Засунуць, усунуць куды-н. усё, многае; зачыніць унутр чаго-н. усё, многае (разм.).

П. за пояс сякеры.

П. шуфляды ў стол.

2. Зачыніць на засаўку ўсё, многае (разм.).

П. дзверы.

3. Падзець невядома куды ўсё, многае.

Куды пазасоўвалі мае пальчаткі?

акані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Дашчаная ці жалезная створка для прыкрыцця знадворку акна.

Зачыніць аканіцы.

|| прым. акані́чны, -ая, -ае.

А. кручок.