ЗАХО́П ЭЛЕКТРО́ННЫ,
працэс, пры якім ядро спантанна захоплівае электрон з адной з унутраных абалонак атама з адначасовым выпрамяненнем электроннага нейтрына; від бэта-распаду. Абумоўлены слабымі ўзаемадзеяннямі. Адбываецца, калі маса «старога» ядра большая за масу «новага» на велічыню энергіі сувязі электрона, які захопліваецца. Прадказаны яп. фізікамі Х.Юкава і С.Саката у 1936 і выяўлены амер. фізікам Л.Альварэсам у 1938.
т. 7, с. 25
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рабу́нак, -нку, м.
Гвалтоўны захоп чужой маёмасці, грабеж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акупа́цыя, -і, ж.
Гвалтоўны захоп чужой тэрыторыі ваеннай сілай.
Гады акупацыі.
|| прым. акупацы́йны, -ая, -ае.
Акупацыйныя войскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грабе́ж, грабяжу́, мн. грабяжы́, грабяжо́ў, м.
Адкрыты захоп чужой маёмасці, звычайна з прымяненнем сілы.
Г. сярод белага дня.
Такая цана — звычайны г.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узурпі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (кніжн.).
Учыніць (учыняць) незаконны захоп, прысваенне чаго-н. (улады, правоў).
|| наз. узурпа́цыя, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узурпа́цыя, ‑і, ж.
Незаконны захоп улады, прысваенне чужога права, паўнамоцтва.
[Лац. usurpatio ад usurpo — захопліваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акупа́цыя, ‑і, ж.
Часовы захоп тэрыторыі адной дзяржавы ўзброенымі сіламі другой. Акупацыя краіны. Гады акупацыі.
[Лац. occupatio — захоп.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захо́пнік, ‑а, м.
Той, хто імкнецца да гвалтоўнага авалодання чым‑н., хто ажыццяўляе захоп; заваёўнік. Чужаземныя захопнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zagarnięcie
н. захоп;
zagarnięcie władzy — захоп улады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
акрэ́цыя
(лац. accretio)
захоп нябесным целам рэчыва з акаляючай міжпланетнай прасторы, напр. захоп Зямлёй метэорнага рэчыва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)