Bevölkerung

f -, -en

1) насе́льніцтва

2) засяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Садзі́ба ’сядзіба; зямельны ўчастак на якім знаходзіцца хата з гаспадарчымі пабудовамі; сад’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Яшк., Інстр. 2, Нар. лекс., Шушк.), ’засяленне, выган’ (Нас. гіст.), ’засяленне, аселасць’ (Гарб.). Укр. сади́ба ’сядзіба’, польск. sadyba < усходнеславянскіх (Брукнер, 479). Слова з не вельмі ясным статусам. Лаўчутэ (Лекс. балг., 21; Балтизмы, 130) зыходзячы з лінгвагеаграфіі і суфіксацыі (балт. суф. ‑yba пры слав. *‑ba), крыніцай слова лічыць літ. sodýba ’сядзіба’ < sod‑inti ’садзіць, сажаць’ + суф. ‑yba. Супраць Трубачоў (ЭССЯ, Проспект, 78), які лічыць слова праславянскім дыялектызмам, і Слаўскі (SP, 1, 62), паводле якога слова з’яўляецца познім славянскім утварэннем ад прасл. *saditi + суф. ‑iba, дзе ‑i‑ ўзята з інфінітыва. Параўн. сядзіба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ánsiedlung

f -, -en

1) пасе́лішча; пасяле́нне

2) каланіза́цыя; засяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каланіза́цыя

(фр. colonisation, ад лац. colonia = пасяленне)

1) гвалтоўнае ператварэнне якой-н. краіны ў калонію;

2) засяленне незанятых зямель перасяленцамі, каланістамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каланіза́цыя ж.

1. паліт. Kolonisatión f -;

2. (засяленне) Besíed(e)lung f -, Ánsied(e)lung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

населе́ние

1. (жители) насе́льніцтва, -ва ср.;

городско́е населе́ние гарадско́е насе́льніцтва;

2. (действие) насяле́нне, -ння ср.; (заселение) засяле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каланіза́цыя

(фр. colonisation, ад лац. colonia = пасяленне)

1) гвалтоўнае ператварэнне якой-н. краіны ў калонію 1;

2) засяленне незанятых зямель перасяленцамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

садзі́ба

1. Зямельны ўчастак, на якім знаходзяцца хата з пабудовамі, сад (Слаўг.).

2. Хата з пабудовамі (Нас.).

3. Засяленне, выган (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

settlement [ˈsetlmənt] n.

1. урэгулява́нне; пагадне́нне; рашэ́нне; зго́да;

an amicable settlement сябро́ўская здзе́лка; палюбо́ўнае пагадне́нне;

hаmper a political settlement тармазі́ць паліты́чнае ўрэгулява́нне

2. пасяле́нне, кало́нія, засяле́нне; пасе́лішча, сялі́ба;

an old settlement site гарадзі́шча;

make a settlement засяля́ць ( землі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éinzug

m -s, -züge

1) засяле́нне (у кватэру)

2) уступле́нне (напр. у горад)

3) наступле́нне (пары года)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)