zastarzały

застарэлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

застарэ́ласць ж.

1. застаре́лость;

2. разг. устаре́лость; см. застарэ́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зада́ўнены verjährt; veráltet, verschléppt (застарэлы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

archaístisch

a застарэ́лы, устарэ́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

задаўне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вялікай даўнасці; стары, застарэлы. Хатка ў Рэйтанаў не была падобная на кулацкую, нейкая падслепаватая і ўчарнелая, і ўсё з будынкаў здавалася нейкім задаўнелым. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cobwebbed

[ˈkɑ:bwebd]

adj.

1) пакры́ты павуці́ньнем

2) застарэ́лы; стары́, адста́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inveterate

[ɪnˈvetərət]

adj.

1) зая́длы

2) застарэ́лы, задаўне́лы (хваро́ба), закаране́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

закаране́лы, ‑ая, ‑ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам. Закаранелая хвароба. Закаранелыя звычкі. // Упарты, непапраўны. Закаранелы гультай. Закаранелы ўласнік. □ Гарасім думаў, што Андрэй не такі ўжо закаранелы грэшнік, якім ён лічыў яго дагэтуль, толькі грубы, рэзкі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заматере́лый

1. уст. узмужне́лы, ста́лы;

2. (закоренелый) закаране́лы; (закоснелый) закасне́лы; (застарелый) застарэ́лы; (давний) да́ўні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кондо́вый

1. (о лесе) обл. дзябёлы, адмысло́вы;

2. (старинный) старада́ўні; (застарелый) застарэ́лы; (прочный) трыва́лы, мо́цны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)