укалыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑дыша; зак., каго.

Калышучы, заставіць заснуць; закалыхаць. Укалыхаць дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изнаси́ловать сов.

1. згва́лціць, згвалтава́ць;

2. (принудить) прыму́сіць, заста́віць сі́лай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zabarykadować

зак. забарыкадавацца; загарадзіць, заставіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заста́вить​II сов. (обязать) прыму́сіць, заста́віць;

заста́вить ждать себя́ прыму́сіць чака́ць сябе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак., чым.

Заставіць, загарадзіць сябе чым‑н. Алег пачаў хінуць Людмілу да сябе, але яна заставілася рукамі. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здрыгану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Заставіць здрыгануцца; скалануць. Прылажыўся дзед Талаш, і гулкі стрэл здрыгануў лясную глухмень. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zagracić

зак. разм. загрувасціць; заставіць мэбляй; заграмаздзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., што.

Заставіць, заваліць чым‑н. у беспарадку. Загрувасціць калідор мэбляй. // перан. Перапоўніць чым‑н. другарадным. Загрувасціць даклад цытатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shut up

а) зачыня́ць, замыка́ць (дзьве́ры й во́кны)

б) informal заста́віць змо́ўкнуць

в) замкну́ць (арыштава́нага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Падме́цца ’паабяцаць’ (ТСБМ, Янк. 3., Некр.) ’назвацца’ (калі падмеўся грыбам, то лезь у каробачку) (Янк. БП). Да мець (гл.). Адносна семантыкі параўн. чэш. příměti ’заставіць, прымусіць’, літ. im̃tis ’брацца, узяцца за што-н.; браць на сябе адказнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)