засве́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад засвяціць ​1 (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засве́чваць несов., фото засве́чивать; см. засвяці́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залучы́ніць

‘засвяціць (загарэцца), як ад лучыны (як лучына); узнікнуць у памяці’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. залучы́ніць залучы́няць
Прошлы час
м. залучы́ніў залучы́нілі
ж. залучы́ніла
н. залучы́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час залучы́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засвети́ть сов.

1. запалі́ць;

засвети́ть фона́рь, све́чку запалі́ць ліхта́р, све́чку;

2. фото засвяці́ць;

3. (начать светить) прост. засвяці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́скаліць (БРС, Нас., Бяльк., Касп., Шат.), вы́скаліцца ’ярка засвяціць (пра сонца)’ (Шатал.). Гл. скаліць. Адносна другога значэння параўн. укр. ви́скалитися ’з’явіцца, засвяціць (аб сонцы)’ і рус. смал. вы́скаліло безасаб. ’праглянула сонца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zaświecić

зак.

1. засвяціць; запаліць;

zaświecić lampę — запаліць лямпу;

2. засвяціць; пачаць свяціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

просия́ть сов.

1. (начать сиять) заззя́ць; (начать светиться) засвяці́ць; (начать блестеть) заблішча́ць; (начать сверкать) зазіхаце́ць;

2. перен. (стать радостным) заззя́ць;

3. (какое-то время) праззя́ць; празіхаце́ць; прасвяці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)