uplatać

незак. сплятаць; заплятаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

plait​2 [plæt] v. BrE заплята́ць, пле́сці;

She plaited her hair hurriedly. Яна паспешна запляла валасы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fléchten

vt пле́сці, заплята́ць (касу), віць (вянкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заплята́нне ср.

1. заплета́ние;

2. заде́лка ж., заде́лывание, заплета́ние;

1, 2 см. заплята́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплята́цца несов.

1. заплета́ть себе́ ко́сы;

2. (о языке, ногах) заплета́ться;

3. страд. заплета́ться; заде́лываться; оплета́ться; см. заплята́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

éinflechten

* vt

1) заплята́ць (валасы)

2) уплята́ць

ein Wort in die Réde ~ — уста́віць сло́ва (у размову)

3) аплята́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заплята́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заплесціся ​1.

2. (у спалучэнні з назоўнікам «ногі»). Няўпэўнена, з цяжкасцю рухацца, чапляцца адна за адну. Па калідору ідзе [Міця], як у тумане. Заплятаюцца ногі. Навуменка. Дзеці змарыліся. Ножкі ў іх запляталіся. Няхай.

3. (у спалучэнні з назоўнікам «язык»). Невыразна, нячленараздзельна вымаўляць. Рая расказвала пра ўсё, што бачыла і перажывала, але язык яе пачаў заплятацца. Новікаў. — Вось я і прыйшоў, Юлька, — гаварыў Андрыян нейкім не сваім голасам; язык яго заплятаўся. Марціновіч.

4. Зал. да заплятаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

braid

[breɪd]

1.

n.

1) каса́ f. (з валасо́ў)

2) та́сьма f., тасёмка f.

3) касьні́к -а́ m., сту́жка f. (да валасо́ў)

2.

v.t.

1) пле́сьці, заплята́ць (валасы́)

to braid rugs — пле́сьці дываны́

2) абшыва́ць та́сьмай

3) зьвя́зваць сту́жкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пну́цца ’напружвацца, натужвацца, пяцца’, лезці, праціскацца праз натоўп наперад’ (Гарэц., Шат., Касп., Сцяшк. МГ, ТС, Растарг., Стан.), ’сердаваць, злавацца’ (Ян.), пнуць ’перці, напіраць’ (Растарг.), ’штурхнуць, піхнуць’ (Ян., ТС). Укр. пнутися (< пʼя́сти) ’нацягваць’, рус. пнуть, пинать ’даваць выспятка, штурхаць, удараць нагою’, стараж.-рус. пяти, пнути ’штурхануць’, польск. piąć (się) ’звязваць’, ’караскацца уверх, лезці’, ’віцца (аб раслінах)’, ’рушыць, накіравацца’, н.-луж. pěś, в.-луж. pjeć ’нацягваць, напружваць’, ’злучаць’, чэш. pnouti se ’ўзвышацца’, ’віцца, паўзці’, славац. pnúť sa ’тс’, славен. pẹ́ti ’цягнуць’, ’імкнуцца’, pẹ́ti se ’ўзыходзіць, паднімацца’, серб.-харв. пе́ти се ’паднімацца, лезці ўверх, узыходзіць (на гару)’, макед. напне се ’нацягнуцца’, ’напружыцца’, ’націснуць, наваліцца’, балг. пъ́на ’нацягваю’, напъ́на се ’напружыцца’, ст.-слав. съ‑пинати ’звязваць’. Прасл. *pęti (sę), pьnǫti, роднасныя літ. pìnti ’плясці’, лат. pît ’заплятаць’, ’путаць (каня)’, літ. pynė̃ ’каса (валасоў)’, арм. hanum ’тку, сшываю’, ст.-грэч. πένομαι ’(цяжка) працую’, гоц. spinnan ’прасці’, нова-в.-ням. spinnen, spannen ’нацягваць’, ’напружвацца’, тахар. A pänw‑, тахар. B pänn‑ ’цягнуць’, ’напружваць’ (Фасмер, 3, 292; Махэк₂, 464–465; Бязлай–Сной, 3, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zopf

m -(e)s, -Zöpfe

1) каса́ (валасы)

das Háar zu éinem ~ fléchten — заплята́ць валасы́ ў касу́

2) верхаві́на, вершалі́на (дрэва)

j-m auf den ~ spúcken — абла́яць каго́-н.

◊ álter ~ — перажы́так даўніны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)