Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
spotted[ˈspɒtɪd]adj.
1. пля́місты, пярэ́сты; у кра́пінку;
a spotted leopard пля́місты леапа́рд;
a spotted dress суке́нка ў кра́пінку
2.запля́млены;
a spotted reputation сапсава́ная рэпута́цыя
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bloodstained
[ˈblʌdsteɪnd]
adj.
1) запля́млены крывёю
2) вінава́ты ў забо́йстве або́ праліцьці́ крыві́
a bloodstained conscience — сумле́ньне, запля́мленае крывёю
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
foxy
[ˈfɑ:ksɪ]
adj.
1) хі́тры, як лісі́ца
2) падмо́клы (папе́ра), пабле́клы, запля́млены
3) ры́жы
4) скі́слы (пі́ва, віно́)
5) му́скусны (пах)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spotted
[ˈspɑ:təd]
adj.
1) папля́млены
2) пярэ́сты, пля́місты
a spotted cow — пярэ́стая каро́ва
3) запля́млены, зга́ньблены, абнясла́ўлены
a spotted reputation — запля́мленая рэпута́цыя
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пля́ма, пля́міна, пле́ма, плямізма, плям, пля́мка ’знак, месца на паверхні як брудны след чаго-небудзь’, ’што-небудзь ганебнае’ (ТСБМ, Сцяшк. МГ, Шпіл., Гарэц., Нас., Шат., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Растарг.; Юрч. СНЛ; ЛА, 3); пля́мы ’абвесак’ (лаг., ЛА, 2); пляміць ’рабіць плямы’ (Бяльк.), пля́місты ’маркі, мазкі, мазісты’ (Нас., Гарэц.), плямі́сты ’з плямамі’ (даўг., Сл. ПЗБ; Растарг.), пля́мны ’заплямлены, у плямах’ (Нас.). З польск.plama ’пляма’ (Кюнэ, Poln., 87), якое узнікла ў выніку кантамінацыі польск.plana ’пляма, ганьба, загана’ (гл. пле́на2) і медыцынск. plama ’чырвоная пляма на скуры ад хваробы’, што з ням.flamme ’тс’ і ’пляма на сукенцы’ (Брукнер, 417; Банькоўскі, 2, 597).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сумле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вызначаецца высокімі маральнымі якасцямі. [Купала] лічыў, што свяшчэнным абавязкам кожнага сумленнага чалавека з’яўляецца самаадданае змаганне за родную зямлю.Гіст. бел. сав. літ.Паліна Галавач была жонкай сумленнага чалавека, савецкага афіцэра Кузьмы Галавача.Новікаў.// Уласцівы чалавеку з такімі якасцямі. Сумленным сэрцам ты ў ім Іводгулле адрозніш І ворагаў і сяброў галасы.Аўрамчык.// Не здольны ўкрасці, не схільны да крадзяжу. Пакрыўджаная за сына, маці не змоўчала, — Сам ты злодзей, — адказала яна [п’янаму], а сын мой сумленны, нічога ў цябе ён не ўкраў.Галавач.Слабы замок бараніў дабро толькі ад сумленных людзей і вісеў так сабе, на, пострах.Бядуля.// Старанны, шчыры. Дзед Баўтрук быў работнік сумленны. Гарачкі ў рабоце не пароў, а рабіў паважна, але гладка і акуратна.Колас.// Які выказвае праўдзівасць характару, адкрыты (пра твар, погляд і пад.). Рыбаковы сумленныя вочы Схаладзелі на міг, нібы лёд.Панчанка.
2. Згодны з паняццем сумленнасці. Сумленныя паводзіны. □ [Дзімін:] — Ты [Максім Сцяпанавіч], напрыклад, лічыш сумленным, што ўладзіў пасынка ў інстытут.Карпаў.// Які вынікае з адносін да сваіх абавязкаў; атрыманы дзякуючы такім адносінам. Зарабіць, сумленны кавалак хлеба. □ Хоць не кожны хай мае партыйны білет, Але ў працы сумленнай мы ўсе — камуністы.Прыходзька.
3. Нічым не заплямлены, бездакорны. Сумленнае імя.// Якая захоўвае свой жаночы гонар. Сумленная дзяўчына, пакуль сваты не ў хату — і гаварыць употай не стане.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)