zamiatać

незак. падмятаць, замятаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

besom

[ˈbi:zəm]

1.

n.

мятла́ f., ве́нік -а m.

2.

v.t.

замята́ць; ме́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zanosić

незак.

1. заносіць;

2. безас. заносіць, замятаць; засыпаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verwéhen

1.

vt

1) замята́ць

2) разве́яць

2.vi (s) рассе́йвацца, разве́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zacierać

незак.

1. заціраць; сціраць;

zacierać ślady — замятаць сляды;

2. перан. затушоўваць; згладжваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ма́ска ’накладка на твар, якую надзяваюць для таго, каб не быць пазнаным’, ’маскарадны касцюм’, ’прытворства’, ’скульптура твару чалавека або галавы жывёлы’, ’засцерагальнае прыстасаванне’, ’накладка з лекавага саставу’. З рус. ма́ска, а, магчыма, таксама і з польск. maska, у якіх праз франц. ці ням. мову з італ. maschera < ст.-італ. mascara, — апошняе з араб. maschara ’насмешка, кпіны’. Сюды ж маскава́ць ’маскіраваць’ (Др.-Падб.), якое з польск. maskować ’тс’, маскірава́ць ’надзяваць маску’, ’скрываць, прыкрываць што-небудзь, робячы яго непрыкметным’ (ТСБМ), успрынятае з рус. мовы; маскіра́нт ’той, хто ўмее замятаць сляды’ (віл., Нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

broom

[bru:m]

1.

n.

1) ве́нік -а m., мятла́ f., pl. мётлы; шчо́тка (для замята́ньня)

2) ракі́та f.

broom grove — ракі́тнік -а m., ракі́та f.

2.

v.t.

замята́ць ве́нікам, мятло́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заноси́ть​I несов.;

1. в разн. знач. зано́сіць;

2. (песком) зано́сіць, засыпа́ць; (снегом) зано́сіць, замята́ць;

3. (вносить, вписывать) зано́сіць, уно́сіць, упі́сваць, запі́сваць;

4. (поднимать для какого-л. действия, замахиваться) узніма́ць, уздыма́ць, зама́хвацца, наме́рвацца; см. занести́​ 1—4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мести́ несов., в разн. знач. ме́сці; (заметать) замята́ць, падмята́ць;

ве́тер метёт ли́стья ве́цер мяце́ лі́сце;

сего́дня на у́лице метёт безл. сёння на ву́ліцы мяце́;

мести́ пол ме́сці (падмята́ць) падло́гу;

◊

но́вая метла́ чи́сто метёт но́вая мятла́ чы́ста мяце́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verwíschen

I

1.

vt

1) сціра́ць (надпіс)

2) згла́джваць, затушо́ўваць (супярэчнасці); замята́ць (сляды злачынства)

2.

(sich) сце́рціся

(пра надпіс), згла́дзіцца (тс. перан., пра ўспамін і г.д.)

II

a размы́ты, расплы́вісты, невыра́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)