падмяня́льнік

‘асоба - той, хто падмяняе каго-небудзь; заменнік чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падмяня́льнік падмяня́льнікі
Р. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Д. падмяня́льніку падмяня́льнікам
В. падмяня́льніка падмяня́льнікаў
Т. падмяня́льнікам падмяня́льнікамі
М. падмяня́льніку падмяня́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

замяні́цель, ‑я, м.

Тое, што і заменнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчазаме́ннік, ‑а, м.

Штучны заменнік тлушчаў. Сінтэтычны тлушчазаменнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́лекс, ‑у, м.

Заменнік скуры: тканіна з каўчукавым пакрыццём.

[Ад скарачэння ўласн. імён вынаходнікаў Графава і Аляксеенкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

surrogate [ˈsʌrəgət] n. fml (for/of)

1. сурага́т, заме́ннік;

a surrogate of butter заме́ннік ма́сла

2. наме́снік;

a surrogate guardian суапяку́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

equivalent​1 [ɪˈkwɪvələnt] n. (of/to) эквівале́нт, раўнацэ́нны заме́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэлі́н, ‑у, м.

Гумавы ліставы або рулонны двухслаёвы матэрыял для пакрыцця падлогі; заменнік лінолеуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рза, ‑ы, ж.

Заменнік скуры: насычаная спецыяльным хімічным рэчывам шматслойная баваўняная тканіна з кручаных нітак.

[Ням. Kirser ад англ. kersey.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ersátzmittel

n -s, - сурага́т, заме́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

słodzik

м. заменнік цукру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)