цу́глі ед. нет удила́;

◊ закусі́ць ц. — закуси́ть удила́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

1. гл. закусіць².

2. мн. -і, -сак. Ежа, страва, якой закусваюць.

Халодныя закускі.

На закуску (таксама перан.: пад канец, у заключэнне; разм.).

|| прым. заку́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bite back

паўстрыма́цца ад адка́зу, закусі́ць гу́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цу́глі, ‑яў; адз. няма.

Два металічныя звяны, якія прымацоўваюцца да рамянёў вуздэчкі і служаць для закілзвання каня. А Коля, хоць быў і маленькі, як вузел, спрытна рассупоніў каня і выняў з рота цуглі. Колас. Гарцавалі пародзістыя.. коні, фыркалі, грызлі цуглі. Гурскі.

•••

Закусіць цуглі гл. закусіць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakąsić

зак. закусіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przekąsić

зак. перакусіць, закусіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закуси́ть​II сов.

1. (поесть немного, наскоро) перакусі́ць;

2. (заесть выпитое, съеденное) закусі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакусі́ць, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць.

П. саломінку.

2. чаго і без дап. З’есці чаго-н. нямнога, паесці збольшага; закусіць.

П. перад адыходам.

|| незак. пераку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. пераку́сванне, -я, н. і пераку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zagryźć

zagry|źć

зак.

1. перакусіць; закусіць;

~źć ogórkiem — закусіць агурком;

2. прыкусіць; закусіць;

~źć wargi — прыкусіць вусны;

3. загрызці;

wilk ~zł owcę — воўк загрыз авечку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заку́сваць​I (прыкусіць зубамі) béißen* vt; éinbeißen* vt (учапіцца зубамі);

заку́сіць губу́ sich (D) auf die Líppen [Únterlippe] béißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)