заку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле дзеясл. закурваць ​2 — закурыць ​2 (у 1 знач.).

2. Тое, што кураць; курыва. [Карпенка] намацаў кішэні, выцягнуў закурку, згарнуў цыгарку. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заку́рванне ср.

1. заку́ривание;

2. заку́ривание, зака́пчивание;

1, 2 см. заку́рваць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánrauchen

vt запа́льваць (цыгарэту і т.п.); прыпа́льваць; заку́рваць, закурады́мліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зака́пчивать несов.

1. (приготовлять в пищу) завэ́нджваць;

2. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заквэ́цаць ’запэцкаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. заке́ўзаць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), рус. цвяр. заке́кать ’тс’. Фанетыка бел. слова ўказвае на экспрэсіўны ці запазычаны характар. Ці не звязана з лат. kvept, kvēpināt ’закурваць, закурадымліваць’? Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прока́пчивать несов.

1. (подвергать копчению) вэ́ндзіць, правэ́нджваць;

2. (загрязнять копотью) праку́рваць, заку́рваць, закуро́дымліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перека́пчивать несов.

1. (провяливать в дыму) в разн. знач. перавэ́нджваць;

2. (покрывать всё копотью) заку́рваць, зады́мліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́рвацца несов.

1. заку́риваться;

2. (покрываться копотью) зака́пчиваться;

1, 2 см. закуры́цца;

3. страд. заку́риваться; зака́пчиваться; см. заку́рваць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копти́ть несов.

1. (вялить в дыму) вэ́ндзіць;

2. (испускать копоть) курэ́ць, куро́дыміць, курады́міць;

ла́мпа копти́т ля́мпа куры́ць;

3. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць, закурады́мліваць;

◊

копти́ть не́бо пренебр. смуро́дзіць свет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

smoke

[smoʊk]

1.

n.

1) дым -у m.

2) куро́дым, курады́м -у m., густы́ е́дкі дым

blackened with smoke — закурэ́лы, закуро́дымлены, зады́млены

3) пераку́р -у m., курэ́ньне n.

to have a smoke — закуры́ць

4) ку́рыва n.

5) Figur. засло́на f.

2.

v.i.

1) дыме́ць; дымі́цца; куры́цца

The furnace smokes — Печ дымі́ць

2) куры́ць, заку́рваць (цыгарэ́ту, лю́льку)

3) курэ́ць, пакрыва́цца са́жай, задымля́цца

3.

v.t.

1) вэ́ндзіць, дымі́ць (мя́са, ры́бу, кумпякі́)

2) зады́мліваць

•

- go up in smoke

- smoke out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)