закана... (гл. закона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «закона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: заканазнаўства, заканадавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ўны, -ая, -ае.

1. Не скрыты, адкрыты.

Я. вораг.

2. Зусім відавочны.

Яўнае парушэнне закона.

Ён яўна (прысл.) памыляецца.

|| наз. я́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правасу́дны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які адпавядае патрабаванням закона, заснаваны на правасуддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ-ю́рэ, прысл.

Кніжн. Юрыдычна, на падставе закона, фармальна; проціл. дэ-факта.

[Ад лац. de jure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

законапрае́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Праект закона, які даецца на зацвярджэнне заканадаўчым органам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узакане́нне, ‑я, н.

Уст. Пастанова, распараджэнне ўрада, якое мае сілу закона. Зборнік узаканенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Знаўца законаў (у 2 знач.); заканазнавец.

2. Той, хто строга прытрымліваецца закона (у 2 знач.).

|| ж. зако́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтэнты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Сапраўдны, правільны. Аўтэнтычны тэкст. Аўтэнтычная крыніца. // Які адпавядае арыгіналу. Аўтэнтычнае тлумачэнне закона.

[Грэч. authentikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infringement [ɪnˈfrɪndʒmənt] n. парушэ́нне (закона, правоў, правіл і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gesétzeskraft

f - юрыд. сі́ла зако́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)