зако́н

‘абавязковае для ўсіх правіла, устаноўленае вышэйшым органам дзяржаўнай улады’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зако́н зако́ны
Р. зако́на зако́наў
Д. зако́ну зако́нам
В. зако́н зако́ны
Т. зако́нам зако́намі
М. зако́не зако́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)