closing [ˈkləʊzɪŋ] adj. заклю́чны;

a closing speech заклю́чнае сло́ва, заклю́чная прамо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

finishing [ˈfɪnɪʃɪŋ] adj. апо́шні;

the finishing touches апо́шні штрых, заклю́чны ако́рд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паслясло́ўе, ‑я, н.

Заключэнне, заключны артыкул, які змяшчаецца ў канцы твора. Друкуючы гэтыя нататкі, мне б хацелася зрабіць пасляслоўе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

concluding

[kənˈklu:dɪŋ]

adj.

апо́шні, заклю́чны (канцэ́рт, сло́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conclusive

[kənˈklu:sɪv]

adj.

заклю́чны; выраша́льны; перакана́ўчы (до́каз)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

finál

a фіна́льны, канчатко́вы, заклю́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. гл. развязаць.

2. Збудаванне на аўтамабільных дарогах, якое дазваляе транспарту бесперапынна рухацца ў розных напрамках.

Пабудаваць новую развязку.

3. Заключны эпізод, які завяршае развіццё сюжэта мастацкага твора; вырашэнне канфлікту ў літаратурным творы (спец.).

Нечаканая р. рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ábschließend

1.

a заклю́чны, канчатко́вы

2.

adv на заканчэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

finalny

1. фінальны, апошні, заключны;

2. гатовы, канечны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца фіналам; заключны. Фінальная карціна «Князь-возера» .. з’яўляецца яркім доказам вызвалення ад рабства і перамогі справядлівасці. «Беларусь». У фінальных спаборніцтвах удзельнічала дваццаць хлопчыкаў ва ўзросце да пятнаццаці год. Шыцік. // Які выйшаў у фінал (у 3 знач.). Фінальная група тэнісістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)