шаба́ш, -у́, м. (разм.).

1. Заканчэнне работы, перапынак для адпачынку.

Гудок паклікаў на ш.

2. у знач. вык. Скончана, даволі.

Я за такое больш брацца не буду, ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

expiration [ˌekspəˈreɪʃn] n.

1. вы́дых

2. AmE заканчэ́нне тэ́рміну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перабудо́ва, -ы, ж.

1. гл. перабудаваць, перабудавацца.

2. У СССР у 1985— 1991 гг.: працэс рэфармавання эканомікі і грамадскай свядомасці, скіраваны на развіццё дэмакратыі і галоснасці, заканчэнне халоднай вайны.

|| прым. перабудо́ўчы, -ая, -ае.

Перабудоўчыя працэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wykończenie

н. заканчэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

постлю́дыя

(ад пост- + лац. ludo = іграю)

раздзел музычнага твора, звычайна інструментальнае заканчэнне раманса, песні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

expiry [ɪkˈspaɪəri] n. заканчэ́нне тэ́рміну;

an expiry date тэ́рмін заканчэ́ння го́днасці (дакумента)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Разгрэ́біны ’заканчэнне вяселля’ (Янк.). Ад раз- і грэ́баць (гл.), як ако́піны ’заканчэнне капання бульбы’ (астрав., Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Erlédigung

f -, -en заканчэ́нне, выкана́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ending [ˈendɪŋ] n.

1. кане́ц, заканчэ́нне;

a happy ending шчаслі́вы кане́ц

2. ling. канча́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dok. nast.

= dokończenie nastąpi — заканчэнне будзе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)