зако́лваць гл. закалоць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зако́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закалоць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́латы зако́лотый; заре́занный, заби́тый; см. закало́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заколо́ть сов.

1. закало́ць;

2. (прикрепить) прыкало́ць, прышпілі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zadźgać

зак. закалоць, зарэзаць;

zadźgać sztyletem — закалоць кінжалам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

níederstechen

* vt закало́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

запаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., каго.

Разм. Забіць, закалоць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакало́ць², -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі; -ко́латы; зак.

1. што. Прыкалоць іначай або ў іншым месцы.

П. значок.

2. каго. Закалоць усіх, многіх.

П. свіней.

|| незак. перако́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

erstéchen

* vt закало́ць, забі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папакало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што і чаго.

Разм. Калоць доўга, неаднаразова; закалоць многа каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)