заго́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заго́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад загаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заживи́ть сов., мед. загаі́ць, мног. пазаго́йваць, зажыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залячы́ць, -лячу́, -ле́чыш, -ле́чыць; -ле́чаны; зак.

1. што. Лечачы, загаіць што-н.

З. рану.

2. каго (што). Няўмелым лячэннем замарыць, змучыць (разм.).

|| незак. зале́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазале́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Залячыць, загаіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарасти́ть сов.

1. (растительностью) зарасці́ць;

2. (заживить) загаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.

Загаіць, залячыць усё, многае. Пагаіць раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑тоіць; зак., што.

Крыху, нямнога загаіць. Падгаіць раненую руку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаго́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Загаіць, залячыць усё, многае. Пазагойваць раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгаі́ць, ‑гаю, ‑гоіш, ‑гоіць; зак., што.

Разм. Загаіць няпоўнасцю, трохі; падгаіць. Прыгаіць раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)