повели́тельный

1. улада́рны; ула́дны; катэгары́чны; насто́йлівы;

повели́тельный тон улада́рны (ула́дны, катэгары́чны) тон;

2. грам. зага́дны;

повели́тельное наклоне́ние зага́дны лад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozkazujący

1. уладарны; уладны; загадны;

ton rozkazujący — уладны (загадны) тон;

2. грам. загадны;

tryb rozkazujący — загадны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імператы́ў

(лац. imperativus = загадны)

1) катэгарычнае патрабаванне, загад (напр. маральны і.);

2) лінгв. загадны лад дзеяслова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

imperative​2 [ɪmˈperətɪv] adj.

1. зага́дны; улада́рны

2. неадкла́дны, пі́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імператы́ў, ‑тыва, м.

Кніжн.

1. Катэгарычнае патрабаванне, загад. Імператыў маралі. Этычны імператыў.

2. Тое, што і загадны лад (гл. лад ​2).

[Ад лац. imperativus — загадны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

imperative

[ɪmˈperətɪv]

1.

adj.

неабхо́дны; імпэраты́ўны, зага́дны

2.

n.

1) зага́д, нака́з -у m.

2) Gram. зага́дны лад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

імператы́ў

(лац. imperativus = загадны)

1) катэгарычнае патрабаванне, загад (напр. маральны і.);

2) лінгв. загадны лад дзеяслова.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Абздзі́мех ’няўклюда, нязграбны чалавек’ (Карскі 2-3, 90). Паводле Карскага, да абдзі (загадны лад) і мех.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mood​2 [mu:d] п. ling. лад;

the indicative/imperative/subjunctive mood абве́сны/зага́дны/умо́ўны лад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozkaźnik

м. грам. загадны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)