зава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для завалкі. Завалачнае акно. Завала машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засо́в м. за́саўка, -кі ж.; зава́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

То́нба ’завала, засоў’ (Рам. 1, Нар. Гом.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zawora

ж. засаўка, завала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rygiel

м. засаўка, завала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кнэ́бэль ’завала’; «двары на кнэбэль замыкаліся» (Сл. паўн.-зах.). Гл. кнебіль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ríegel

m -s, - за́саўка, зава́ла; кля́мар

◊ hínter Schloss und ~ пад замко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zasuwa

ж.

1. засаўка; завала;

2. тэх. заслонка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

latch

[lætʃ]

1.

n.

за́саўка, зава́ла, шта́ба f.

2.

v.

зачыня́ць на за́саўку

•

- on the latch

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ламата́ ’дробнае галлё, сукі’ (Сцяшк.), ’ламачча’, перан. ’няўмека’, у выразе: есці ламату ’ўсё, што папала’ (гродз., ’. Сл. паўн.-зах.). Магчыма, балтызм. Параўн. літ. lamätas ’кавалак’, лат. lamalaś ’завала, засаўка’ (гл. Буга, РФВ, 71, 464 і 466; Мюленбах-Эндзелін, 2, 417; Фрэнкель, 338).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)