забіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да забрацца.

2. Зал. да забіраць (гл. забраць у 1, 2 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., каго-што.

1. Забіраць сілай, разбоем што-н. у каго-н.; грабіць.

Р. людзей.

2. перан. Разараць паборамі, падаткамі; абіраць (разм.).

|| зак. абрабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; наз. абрабава́нне, -я, н.

|| наз. рабава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

anektować

незак. кніжн. анексаваць, забіраць, займаць, захопліваць;

anektować dom — забіраць дом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Віндзыцыраваць ’забіраць’ (КТС, Р. Няхай). Запазычана з ням. vindizieren. Да віндыка́цыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изыма́ть несов.

1. (конфисковать) канфіскава́ць, адбіра́ць, забіра́ць;

2. (из употребления) зніма́ць; (исключать) выключа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыгла́баць ’прыбраць да рук’ (Байк. і Некр.). Прэфіксальнае ўтварэнне да гла́баць ’забіраць, рабаваць’ (гл.). Гл. таксама ЕСУМ, 1, 518 (пад глаби́на).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kidnap

[ˈkɪdnæp]

v.t.

выкрада́ць (дзіця́); сі́лаю забіра́ць; хапа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грузі́цца, гружуся, грузішся, грузіцца; незак.

1. Прымаць, забіраць груз; нагружацца. Параход грузіцца.

2. Садзіцца куды‑н., на што‑н. разам са сваім грузам. Войска пачало грузіцца ў эшалон.

3. Зал. да грузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адабраць ​1.

•••

Адбіраць вочы — сляпіць, асляпляць. І ўсюды чыста, бель такая, Што проста вочы адбірае. Колас.

Адбіраць капейкі — забіраць апошнія грошы ў таго, у каго іх мала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабава́ць

(ням. rauben)

1) сілай, разбоем забіраць у каго-н. што-н.; грабіць;

2) разараць падаткамі, паборамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)