zabłądzić

зак.

1. заблукаць;

zabłądzić w lesie — заблукаць у лесе;

2. забрысці; зайсці; завалачыся;

zabłądzić na cmentarz — забрысці на могілкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbłądzić

зак.

1. заблукаць; збіцца са шляху;

2. саграшыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zgubić się

зак.

1. згубіцца;

2. заблукаць;

3. разгубіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

féhlfahren

аддз. vi (s)

1) збі́цца з даро́гі, заблука́ць

2) перан. прамахну́цца, даць ма́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stracić się

зак.

1. знікнуць; згубіцца;

2. уст. згубіцца; заблукаць;

3. разгубіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zagubić się

зак. згубіцца;

zagubić się w tłumie — згубіцца ў натоўпе;

zagubić się w lesie — заблукаць у лесе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заблы́тацца

1. sich verfítzen;

ні́ткі заблы́таліся das Garn hat sich [ist] verfítzt;

2. sich verwíckelt sein;

заблы́тацца ў супярэ́чнасцях sich in Wídersprüche verwíckeln [verstrícken];

3. разм. (у маўленні) sich verháspeln, sich verhéddern;

4. разм. (заблудзіць, заблукаць) sich verláufen*, sich verírren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verláufen

*

1.

vi (s) прахо́дзіць, міна́ць (пра час)

2) прахо́дзіць (пра дарогу, мяжу)

3) (in D) канча́цца, губля́цца (у лесе і г.д., аб дарозе)

4) (in А) перахо́дзіць (у іншы колер)

2.

vt

j-m den Weg ~ — перабе́гчы каму́-н. даро́гу

3.

(sich)

1) заблудзі́цца, заблука́ць

2) канча́цца; спада́ць (пра паводку; перан. – пра натхненне, уздым)

die Sáche hat sich ~ — спра́ва зайшла́ ў тупі́к

3) разыхо́дзіцца, растава́ць (пра натоўп)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)