забяга́ць несов., в разн. знач. забега́ть; см. забе́гчы;

◊ з. напе́рад — забега́ть вперёд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зане́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; занёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

1. Далёка заехаць, заляцець, забегчы.

Коні занесліся ў чыстае поле.

2. Далёка зайсці ў думках, марах.

З. думкамі ў далёкія краіны.

|| незак. зано́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забе́гчыся, ‑бягуся, ‑бяжышся, ‑бяжыцца; ‑бяжымся, ‑бежыцеся, ‑бягуцца; зак.

Разм. Тое, што і забегчы (у 2 знач.). Забегчыся на мінуту да знаёмых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазабяга́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Забегчы куды‑н. — пра ўсіх, многіх. Пазабягалі авечкі ў чужы двор. Пазабягалі дзеці за будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wbiec

зак.

1. убегчы, забегчы;

wbiec do pokoju — забегчы ў пакой;

2. узбегчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запабе́гчы, ‑бягу, ‑бяжыш, ‑бяжыць; ‑бяжым, ‑бежыце, ‑бягуць; зак.

Абл. Забегчы наперад, апярэдзіць. Трэба ж было запабегчы наперад, каб іншыя ахвотнікі каўнярок з рук не вырвалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельма́г, ‑а, м.

Сельскі магазін. Як не забегчы ў новы наш сельмаг У вольны час, вяртаючыся з працы? Якіх, скажы, тавараў тут няма! Ёсць што купіць і чым палюбавацца. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zapuścić się

зак. зайсці, забегчы, забрацца; паглыбіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zabiec

zabie|c

зак. забегчы;

~c daleko — далёка забегчы;

~c z tyłu (z boku) — забегчы ззаду (збоку);

~c komu drogę — заступіць каму дарогу;

serce krwią ~glo — сэрца аблілося крывёй

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doskoczyć

зак.

1. даскочыць; дабегчы;

2. разм. забегчы; зайсці; з’ездзіць;

doskoczyć do kogo na chwilę — забегчы (заскочыць) да каго на хвілінку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)