Úmwohner

pl навако́льныя жыхары́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bewóhnerschaft

f - жыхары́, насе́льнікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кіпрыёты, -аў, адз. -ёт, -а, М -ёце, м.

Жыхары Рэспублікі Кіпр.

|| ж. кіпрыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кіпрыёцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтахто́ны, -аў, адз. -то́н, -а, м. (кніжн.)

1. Карэнныя, мясцовыя жыхары; абарыгены.

2. Расліны або жывёлы, якія ўзніклі і працягваюць існаваць у дадзенай мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

denizen [ˈdenɪzn] n. fml насе́льнік; наве́двальнік;

denizens of forest жыхары́ ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éinwohnerschaft

f -, -en насе́льніцтва, жыхары́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прусакі́, -о́ў, адз. -са́к, -а́, м.

Ураджэнцы або жыхары Прусіі, былой нямецкай правінцыі.

|| ж. пруса́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| прым. пру́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спрадве́чны, -ая, -ае.

1. Які не перастае існаваць; адвечны; шматвяковы; старадаўні.

С. бор.

Спрадвечныя традыцыі.

2. Карэнны, пастаянны.

Зубры — спрадвечныя жыхары Белавежскай пушчы.

|| наз. спрадве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іншапланеця́не, ‑цян; адз. іншапланецянін, ‑а, м.

Паводле меркаванняў вучоных — жыхары іншых планет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Scots

[skɑ:ts]

1.

adj.

шатля́ндзкі

2.

n., pl.

шатля́ндцы; жыхары́ Шатля́ндыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)