жы́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
жыву́ |
жывё́м |
| 2-я ас. |
жыве́ш |
жывяце́ |
| 3-я ас. |
жыве́ |
жыву́ць |
| Прошлы час |
| м. |
жы́ў |
жылі́ |
| ж. |
жыла́ |
| н. |
жыла́ жыло́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
жыві́ |
жыві́це |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
жывучы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
слюда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.
Празрысты слаісты мінерал.
|| прым. слюдзяны́, -а́я, -о́е.
Слюдзяная жыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жы́ліна ж., разг., см. жы́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абжы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ў, -жыла́, -ло́; -жы́ты; зак., што.
Асвоіць, зрабіць жылым, прыстасаваць для жыцця.
А. новае месца.
А. кватэру.
|| незак. абжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Áder
f -, -n
1) крывяно́сны сасу́д; ве́на, артэ́рыя; жы́ла
2) горн. жы́ла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lode
[loʊd]
n.
ру́дная жы́ла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
закружы́ць сов. (начать кружить) закружи́ть;
~жы́ла завіру́ха — закружи́ла мете́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злоўжы́ць, -жыву́, -жыве́ш, -жыве́; -жывём, -жывяце́, -жыву́ць; -жы́ў, -жыла́, -ло́; зак., чым.
Ужыць на зло, незаконна выкарыстаць што-н. каму-н.
З. службовым становішчам.
З. давер’ем.
|| незак. злоўжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. злоўжыва́нне, -я, н.
З. ўладай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
sknera
ж. скнара; жмінда; жыла
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gold-bearing
[ˈgoʊld,berɪŋ]
adj.
залатано́сны (пясо́к, жы́ла)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)