пе́чань, -і, ж.

Стрававальная залоза ў жывёл і чалавека, якая выпрацоўвае жоўць, удзельнічае ў працэсах стрававання, кровазвароту і абмену рэчываў.

|| прым. пячо́начны, -ая, -ае.

Пячоначныя пратокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bile [baɪl] n.

1. жоўць

2. fml раздражнёнасць, зласлі́васць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

żółć

ж.

1. жоўць;

2. перан. жоўць; злосць;

3. золата (пра колер)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gall​1 [gɔ:l] n.

1. сме́ласць, наха́бства

2. fml няна́вісць; го́рыч

3. med., dated жоўць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gállenbitter

a го́ркі, як жоўць [як палы́н]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жёлчь

1. жоўць, род. жо́ўці ж.;

2. перен. злосць, род. зло́сці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нерастаро́пны, ‑ая, ‑ае.

Някемлівы ў якіх‑н. справах; непаваротлівы. Пан Вячорык вёў са сваім агентам чыста службовую размову. Суха, афіцыйным тонам распякаў нерастаропчага свайго «таемніка», выліваў на яго ўсю жоўць свайго нездавальнення. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахалі́я

(ад а- + гр. chole = жоўць)

паталагічны стан, пры якім жоўць не паступае ў дванаццаціперсную кішку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bile

[baɪl]

n.

1) жоўць f.

2) Figur. зье́длівасьць, злосьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

алахо́л

(ад ала- + гр. chole = жоўць)

лекавы прэпарат, жаўцягонны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)