цэрбер назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

  1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: люты трохгаловы сабака са змяіным хвастом, які ахоўваў уваход у пекла.

  2. пераноснае значэнне: Злосны, пільны вартавы, які жорстка абмяжоўвае чыю-н. свабоду.

    • Бязлітасны цэнзурны ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

severely [sɪˈvɪəli] adv. суро́ва, жо́рстка, стро́га; мо́цна;

punish smb. severely суро́ва пакара́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

расправіцца​1 дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Учыніць расправу на кім-н., жорстка пакараць каго-н.

    • Р. са злачынцамі.

  2. пераноснае значэнне, з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (размоўнае).

    • Р. з сенам.

|| незакончанае трыванне: распраўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

gewálttätig

1.

a гвалто́ўны, прымусо́вы

2.

adv жо́рстка, гру́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

srodze

1. люта, жорстка,;

2. вельмі, дужа, надта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

катаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Моцна і балюча біць, жорстка мучыць.

  • К. на допыце.
  • Не катуй сябе, што згубіла рэчы (пераноснае значэнне: не дакарай, не пакутуй).

|| закончанае трыванне: скатаваць.

|| назоўнік: катаванне.

  • У фашысцкім лагеры смерці былі нечалавечыя катаванні (жорсткія здзекі; пакуты).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

парашок назоўнік | мужчынскі род

  1. Дробна расцёртыя частачкі цвёрдага рэчыва.

    • Зубны п. (для чысткі зубоў).
    • Сцерці ў п. каго-н. (пераноснае значэнне: жорстка расправіцца, звычайна як выраз пагрозы; размоўнае).

  2. Лекавае рэчыва пэўнай дазіроўкі ў раздробненым выглядзе.

    • Лякарства ў парашках.

|| прыметнік: парашковы.

  • Парашковае малако (з малочнага парашку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ганарыстасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ганарыстага; пагардлівасць, фанабэрыстасць, самаўпэўненасць. Маёру ўспомнілася, як на нядаўнім партыйным сходзе гэтыя ж самыя работнікі бязлітасна і жорстка крытыкавалі капітана за задавацтва, ганарыстасць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задавацтва, ‑а, н.

Тое, што і задаванне 2. Маёру ўспомнілася, як на нядаўнім партыйным сходзе гэтыя ж самыя работнікі бязлітасна і жорстка крытыкавалі капітана за задавацтва, ганарыстасць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплаціцца, ‑плачуся, ‑плацішся, ‑плаціцца; зак.

Панесці страту, быць пакараным у адплату за што‑н. Янук паверыў здрадніку — і жорстка паплаціўся за гэту даверлівасць. Бярозкін.

•••

Паплаціцца галавой (жыццём) — загінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)