xanthous [ˈzænθəs] adj.

1. жо́ўты, жаўтава́ты

2. жаўтаску́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

glblich

a жаўтава́ты, жаўтля́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

yellowish

[ˈjeloʊɪʃ]

adj.

жаўтава́ты, жаўтля́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sandy [ˈsændi] adj.

1. пясча́ны;

sandy soil пясча́ная гле́ба;

sandy loam суглі́нак

2. жаўтава́ты, ры́жы;

sandy hair рыжава́тыя валасы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нітраці́н

(ад нітрат)

содавая салетра, мінерал бясколерны, белы, чырвоны або жаўтаваты са шкляным бляскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелілі́т

(ад гр. melinos = жаўтаваты + -літ)

пародаўтваральны мінерал, бясколерны або бледна-жоўты са шкляным бляскам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Во́хра (БРС, КТС), вохра́ (Нас.). Рус. о́хра, укр. во́хра. Запазычанне з лац. ochra (ад грэч. ὤχρα ’вохра’, ώχρος ’бледны, жаўтаваты’) праз польск. ochra (Праабражэнскі, 1, 672; Фасмер, 3, 176).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасаранчы́ць ’прамарнатравіць’ (Нас.). Да пера- (гл.) і саранчыць ’раскідаць, растрачваць, знішчаць, нібы саранча’ < саранча, якое з цюрк. sarynča ’саранча’, што ^зыходзіць да sary(y) ’жоўты’, saryeaжаўтаваты’ (Фасмер, 3, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

була́ны, ‑ая, ‑ае.

Жаўтаваты, палавы з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней). [Бацька:] — А пасецца .. [конь] у тых жа зялёных лугах, на шаўковых мурагах, і масці ён буланай. Якімовіч. / у знач. наз. була́ны, ‑ага, м. Конь буланай масці. — Гэй, пайшоў, малы-ы! — падбадзёрвае .. [Грамабой] і без таго рухавага буланага. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меліні́т

(ад гр. melinos = жаўтаваты)

назва трынітрафенолу ў Расіі і Францыі ў канцы 19 — пач. 20 ст.; пікрынавая кіслата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)