marry [ˈmæri] v.

1. жані́цца; выхо́дзіць за́муж; браць шлюб

2. жані́ць; вянча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жени́ться

1. сов. ажані́цца (з кім);

2. несов. жані́цца (з кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

breed in

жані́цца ўнутры сям’і́ (з раднёю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pobierać się

незак. жаніцца; браць шлюб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загаі́цца сов. зажи́ть, залечи́ться; заживи́ться; зарубцева́ться;

◊ паку́ль жані́цца — з. — погов. до сва́дьбы заживёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

splice​2 [splaɪs] n. скле́йваць (стужку, дрэва і да т.п.)

♦

get spliced BrE, infml, dated жані́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за́муж.

1. прысл. У выразах: пайсці (выйсці, зайсці) замуж за каго — стаць чыёй-н. жонкай; выдаць (аддаць) замуж за каго — садзейнічаць уступленню ў шлюб жанчыны; браць (узяць) замуж — жаніцца (ажаніцца) з кім-н.

2. у знач. наз. за́муж, -а, м. Замужжа, шлюб (разм.).

Няўдалы з. быў у яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ба́біцца ’рабіцца жанчынападобным’ (Гарэц., Др.-Падб.); ’жаніцца’ (Касп., Др.-Падб.). Рус. ба́биться, укр. ба́битися. Вытворнае (на ўсх.-слав. глебе) ад ба́ба ’жанчына’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малод ’малады’ (у песні) …не жаніцца малод дзеціначцы… (навагр., КЭС). Да малады́ (гл.). Захавалася архаічная форма кароткага прыметніка з прасл. moldъ ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пера́карстваваць (піріка́рствывыць) ’адмучыцца, адпакутаваць’ (Юрч. СНЛ). Зыходны дзеяслоў, відаць, да прасл. *korstiti (Трубачоў, Эт. сл., 11, 97). параўн. рус. пск. коро́ститься ’жаніцца, плакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)