фельдма́ршальский фельдма́ршальскі;

фельдма́ршальский жезл фельдма́ршальскае жазло́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жезл м. жазло́, -ла́ ср., мн. жэ́злы, -лаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́сах, ‑а, м.

Доўгі кій, на які апіраюцца пры хадзьбе. // Жазло ў свяшчэннаслужыцеляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамбурмажо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тамбурмажора, які належыць яму. Тамбурмажорскае жазло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фельдма́ршальскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фельдмаршала. Фельдмаршальскі сан. // Які належыць фельдмаршалу. Фельдмаршальскае жазло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трызу́бец, -бца, мн. -бцы, -бцаў, м.

Жазло з трыма зубцамі — атрыбут бога мораў у грэчаскай і рымскай міфалогіі, а таксама прылада ў выглядзе трох вострых зубцоў на дрэўку.

Т.

Нептуна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тамбурмажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дырыжор, які задае рытм ваеннаму аркестру на маршы.

2. Жазло, якім дырыжор задае рытм духавому аркестру на маршы.

|| прым. тамбурмажо́рскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тырс, ‑а, м.

У грэчаскай міфалогіі — жазло Дыяніса (у рымскай — Вакха) і яго спадарожнікаў, абвітае плюшчом і вінаградным лісцем.

[Грэч. thyrsos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wand [wɒnd] n. жазло́; па́лачка (фокусніка, чараўніка);

wave a magic wand махну́ць чаро́ўнай па́лачкай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кадуцэ́й

(лац. caduceus)

1) жазло бога Меркурыя, абвітае дзвюма змеямі, як сімвал міру ў старажытнарымскай міфалогіі;

2) жазло антычных паслоў як знак недатыкальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)