жабападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд жабы, падобны на жабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часно́чніца, ‑ы, ж.

Земнаводная жывёліна, падобная да рапухі ці жабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турча́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак. (разм.).

1. Утвараць характэрныя для жаб гукі.

У балоце турчаць жабы.

2. Тарахцець (пра гукі машын у час работы).

Трактары турчаць усю ноч.

|| наз. турча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расква́кацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга квакаць. Жабы нешта расквакаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕЛАБІЁНТЫ

[ад грэч. helos балота + біёнт(ы)],

віды расліннага і жывёльнага свету, якія прыстасаваліся да жыцця ў балотах (некат. асокі, жабы і інш.).

т. 5, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жабі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жабы, уласцівы ёй. У лазняках каля Дняпра не сціхаў птушыны і жабіны канцэрт. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кво́каць — жабы квокаюць (ДАБМ). Гл. квакаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

слі́вень, сліўня, м.

Род бязногай, падобнай на змяю яшчаркі. Спажывы .. [буслам] было тут шмат: і гадзюкі, і сліўні, і жабы, і розная іншая драбяза вялася. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раўка́ць ’квакаць’: жабы раўкаюць (шчуч., ДАБМ, камент.). Параўн. рус. ря́вкать ’гаркаць’. Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верхаво́ддзе, ‑я, н., зб.

Тое, што і верхаводка ​2 (у 2 знач.). На лагу ў яміне, дзе была некалі сажалка і дзе цяпер поўна верхаводдзя — заходзяцца жабы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)