краёвы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Краявы (у 1 знач.). // Абласны, дыялектны. Краёвы слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gwarowy

дыялектны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АБЛАСНЫ́ СЛО́ЎНІК,

тое, што дыялектны слоўнік.

т. 1, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

múndartlich

a дыяле́ктны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dialectal

[ˈdaɪəlektəl]

adj.

дыяле́ктны (вы́раз)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dialektál

a лінгв. дыяле́ктны, дыялекта́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dialektalny

dialektaln|y

дыялектны;

cechy ~e — дыялектныя рысы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абласны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да вобласці (у 1 знач.), належыць ёй. Абласны Савет народных дэпутатаў. Абласная канферэнцыя. Абласны цэнтр. Абласны суд.

2. Уласцівы якой‑н. мясцовасці, распаўсюджаны ў якой‑н. вобласці; дыялектны. Абласное слова. Абласны слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

idiomatic

[,ɪdiəˈmætɪk]

adj.

1) ідыяматы́чны (вы́раз)

2) бага́ты на ідыёмы, які́ ўжыва́е ідыёмы

3) дыяле́ктны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сяцёр ’асетр’ (Юрч. Вытв.). Фанетычны дыялектны варыянт з адсячэннем пачатковага а‑ ад асяцёр (гл. асетр).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)