дыплама́т

(фр. diplomate, ад гр. diploma = літар. ліст, складзены ўдвая)

1) службовая асоба, упаўнаважаная ўрадам для афіцыйных зносін з прадстаўнікамі замежных дзяржаў;

2) перан. чалавек, які дабіваецца сваёй мэты тонкімі і ўмелымі адносінамі з людзьмі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

диплома́т дыплама́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

diplomat [ˈdɪpləmæt] n. дыплама́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

attachecase [əˈtæʃeɪˌkeɪs]n. дыплама́т (плоскі партфель)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыплама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Жан. да дыпламат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dyplomata

м. дыпламат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Diplomát

m -en, -en дыплама́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пасла́ннік ’дыпламат рангам ніжэй за пасла’, ’пасланец’ (ТСБМ). З рус. посланник ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сакратар (дыпламат. ранг) 4/328

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Саветнік (дыпламат. ранг) 1/557; 4/328

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)